Antaŭ 25 jaroj mi vizitis Francion por la unua fojo kaj gustimis francan "malgrandan kafon" por la unua fojo. Estis revelacio. Anstataŭ la sengusta malforta tujfarebla "kafo" kiun ni trinkis ĉehejme, mi enamiĝis kun la forta trinkaĵo, ĉiam en ĉarmaj tasetoj, ĉiam iom malsimile, sed ĉiam bone...
Dum la pasintaj 25 jaroj mi vizitis Francion almenaŭ po unu fojon en jaro kaj ĉiam mia unua reflekso post eltrajniĝo, elboatiĝo, elaviadiliĝo estas rapidi en kafejon por trinki bonan kafon. Eĉ nun kiam mi havas bonan kafomaŝinon ĉehejme, mi sekvas mian kutimon.
 |
| la unua kafo ĉe Lillo |
Kompreneble, kun kafo necesas manĝi kukojn. Mi neniam trovis francan kuko-vendejon kiu ne plaĉis al mi. Vidinte la ĉi-suban fenestron, Pudingulo, kiu akompanis min al Francio, decidis iĝi bakisto laŭ la franca stilo kaj tuj aĉetis amason da libroj por lerni tion. Nu, mi tute ne kontraŭas la ideon, mi simple atendas la unuajn kukojn kiujn mi malavare promesis testi.
Estas ĉiam plezuro trovi manĝejon kiu faras breton-stilajn krespojn. Pudingulo ĉiam manĝas krespon kun karamelo el sala butero:
Mi ĉiam manĝas krespon kun ĉokolada saŭco - ĉi-foje mi ankaŭ kunmanĝis pirojn. Necesas manĝi frukton kaj jen bona metodo...
Kvankam estus agrable manĝi nur kukojn kaj krespojn, dum du-semajna ferio kiam oni devas ĵongli inter diversaj lingvoj kaj kulturoj, oni ankaŭ devas pensi pri sia cerbo kaj pri la nepraj grasacidoj. Tial mi manĝis bongustegan saŝimon. Plaĉegas al mi manĝi saŝimon kiam mi vizitas Japanion kaj ankaŭ en Francio mi ofte trovas bonan saŝimon.
Unu el miaj preferataj desertoj en Francio estas "Kolonela Ŝorbeto" (Couple Colonel). Kutime tio konsistas el refreŝiga ŝorbeto sur kion oni verŝas alkoholaĵon kiel ĝino aŭ vodko.
En la Lilla regiono oni ofte trinkas alkoholaĵon el junipero, do oni povas manĝi "Nordan Kolonelon" kun ŝorbeto kaj jupiera brando. En la suba foto mi ja aperas iom ebria - estas forta (sed bongusta ) alkoholaĵo!
Kompreneble, post kukoj kaj alkoholaĵoj oni devas foje esti prudenta kaj de tempo al tempo manĝi salaton. Jen belega salato kiu inkluzivis malgrandajn vaflojn kovritrajn de loka kapra fromaĝo. Tiun salaton mi manĝis ĉe la restoracio "Au Vieux de la Vielle" kiun mi forte rekomendas se vi iam estos en Lillo.
Por Pudingulo estis plia okazo manĝi krespon. Ĉi-foje krespo farĉita de ĉokolado, kovrita per ĉokolada saŭco kaj bruna sukero kaj garnita de kremo.
Nu, post tiom da bongustaĵoj ni estis tre kontentaj kongresanoj. Post la kongreso ni foriris al Parizo por kelktaga ferio. Se vi ne tro ĵaluzas mi montros al vi baldaŭ la bongustaĵojn kiujn ni trovis tie.
1 comment:
Al mi sufiĉas tio, ke vi tion bele priskribis kaj fotis! Gratulon
Post a Comment