pli da bildoj de Tulono

Kiam ajn mi vizitas Francion, estas ĉiam plezuro rigardi la merkatojn kie kutime estas multe pli bona elekto da produktoj ol ĉehejme. Supre estas vinberoj kaj kaŝtanoj. Sube multaj diversaj fungoj allogas.

Mi faris per-boatan rondiron de la haveno. Jen la ŝipo Charles de Gaulle [pr. ŝarl de gol] kiu estas la sola aviadila ŝipo nuntempe en la franca mararmeo.


Je la alia flanko de la golfo de Tulono estas diversaj belaj vilaĝoj:



Jen unu el la antaŭ-urboj de Tulono, kiu nomiĝas Bazeilles [pr. bazej].

Kaj sube estas panoramoj sur Tulono de la maro.

vizito al Tulono

Lastatempe ĉio en Britio ŝajnas esti iom griza: la vetero, la stratoj, la ekonomio, la humoro de la enloĝantoj... Ĉiuj ŝajne maltrankviliĝas pri la ekonomia krizo. Oni maltrankviliĝas ke estas tiom farenda antaŭ la kristnaskaj/jarfinaj festoj. Oni maltrankviliĝas pro la pluvo, la manko da taglumo, la malvarma vetero. Kiam grizas la etoso, plaĉas al mi spekti fotojn de belaj lokoj kiujn mi vizitis. Tial, hodiaŭ anstataŭ blogi pri la ekonomio, la vetero, ktp, mi montros al vi kelkaj fotoj de mia vizito al Toulon [pr. tulon] kiu en Esperanto estas foje nomita Tulono. Tulono estas urbo en suda Francio kun plaĉa haveno. Estas la militŝipa bazo por la Franca mararmeo. Mi vizitis la urbon en frua oktobro kun la gepatroj de amikino. Ni forlasis kimrion je pluva tago kaj eltrajniĝis sub bela, varma sunbrilo.

Jen la panoramo de la balkono de mia hotelĉambro:


Ni iom ripozis nin, tiam hastis al trinkejo en unu el la belaj placoj, kie mi trinkis glason da pastis [pr. pastis], t.e. aniza alkoholaĵo.

Pli da bildoj baldaŭ...

Les Eason 27.04.1927 - 04.12.1998

La 4-an de decembro 1998, do antaŭ precize dek jaroj, mia kara patro mortis. Li havis 71 jarojn.

Estinte en la mararmeo dum la dua mondmilito, la deziro de mia patro estis ke post la morto liaj cindroj esti disĵetitaj sur la maro je la matena tajdo. Tiun deziron ni respektis. Tial ne estas tombo kie mi hodiaŭ povus kliniĝi respekte al mia paĉjo. Anstataŭe, mi rigardos al la maro kaj pensos pri li.

Ĉiuokaze, mi preferas memori mian patron vivante - ĉe Esperanto-kunsidoj, farante magion (li estis prestidigitisto), parolante pri multaj diversaj temoj, deklamante poezion...

Mia patro (kiel ĉiuj gepatroj) ne estis perfekta. Sed, li estis mia paĉjo kaj kompreneble havis grandegon influon sur mia vivo... kaj li mankas al mi. Dum dek jaroj nun mi ne havis la oportunon paroli kun li - mi tamen ofte pensas pri li kun amo kaj respekto. La ĉi-kunaj fotos montras, ĉi-supre, mian patron farante magion en la jaro 1955 kaj, sube, lin kun mi en 1970.

Fervora Esperantisto, estas taŭga ke mi ĉi tie starigu memoraĵeton pri li hodiaŭ en Esperantio.

Unu el la Esperantaj kantoj kiun mia patro plej ŝatis estis La Tagiĝo de Antoni Grabowski. Li foje estis iom idealisma kaj plaĉis al li la metaforo pri lumo. Mi lasu vin, do, kun kelkaj linioj el tiu kanto, memore al Paĉjo:

Tagiĝo, tagiĝo radias en rond',
La ombroj de nokto forkuras el mond'!