La 4-an de decembro 1998, do antaŭ precize dek jaroj, mia kara patro mortis. Li havis 71 jarojn.Estinte en la mararmeo dum la dua mondmilito, la deziro de mia patro estis ke post la morto liaj cindroj esti disĵetitaj sur la maro je la matena tajdo. Tiun deziron ni respektis. Tial ne estas tombo kie mi hodiaŭ povus kliniĝi respekte al mia paĉjo. Anstataŭe, mi rigardos al la maro kaj pensos pri li.
Ĉiuokaze, mi preferas memori mian patron vivante - ĉe Esperanto-kunsidoj, farante magion (li estis prestidigitisto), parolante pri multaj diversaj temoj, deklamante poezion...
Mia patro (kiel ĉiuj gepatroj) ne estis perfekta. Sed, li estis mia paĉjo kaj kompreneble havis grandegon influon sur mia vivo... kaj li mankas al mi. Dum dek jaroj nun mi ne havis la oportunon paroli kun li - mi tamen ofte pensas pri li kun amo kaj respekto. La ĉi-kunaj fotos montras, ĉi-supre, mian patron farante magion en la jaro 1955 kaj, sube, lin kun mi en 1970.
Fervora Esperantisto, estas taŭga ke mi ĉi tie starigu memoraĵeton pri li hodiaŭ en Esperantio.
Unu el la Esperantaj kantoj kiun mia patro plej ŝatis estis La Tagiĝo de Antoni Grabowski. Li foje estis iom idealisma kaj plaĉis al li la metaforo pri lumo. Mi lasu vin, do, kun kelkaj linioj el tiu kanto, memore al Paĉjo:
Tagiĝo, tagiĝo radias en rond',
La ombroj de nokto forkuras el mond'!
La ombroj de nokto forkuras el mond'!
1 comment:
Kara Eriketo dankon por skribi tiun cxi memoron pri via pacxjo. Dio benu animon de via patro. Kaj estu ke li ripozu pace.
Post a Comment